باب چهارم در راه رفتن است

الباب الرابع فی المشى

قال الصادق علیه‌السلام: ان کنت عاقلاً فقدم العزیمة الصحیحة و النیة الصادقة فی حین قصدک إلى أی مکان أردت

الباب الرابع فی المشى

قال الصادق علیه‌السلام: ان کنت عاقلاً فقدم العزیمة الصحیحة و النیة الصادقة فی حین قصدک إلى أی مکان أردت فإن النفس التخطی الى محذور و کن متفکراً فی مشیک و معبراً بعجائب صنع الله تعالى أینما بلغت و لا تکن مستهزءاً و لا متبختراً فی مشیک قال تعالى: و لا تمش فی الأرض مرحاً «سوره لقمان (31) آیه 18 »و غض بصرک عما لا یلیق بالدین و اذکر کثیراً فإنه قد جاء فی الخبر أن المواضع التی یذکر الله فیها و علیها تشهد بذلک عند الله یوم القیامة و تستغفر لهم إلى أن یدخلهم الله الجنة و لا تکثرن الکلام مع الناس فی الطریق فإن فیه سوء الأدب و أکثرُ الطرق مراصد الشیطان و متجرته فلا تأمن کیده و اجعل ذهابک و مجیئک فی طاعه الله و السعى رضاه فإن حرکاتک کلها مکتوبة فی صحیفتک قال تعالى: یوم تشهد علیهم ألسنتهم و أیدیهم و أرجلهم بما کانوا یکسبون«سوره نور(24)آیه24» و قال الله تعالى: و کل إنسان ألزمناه طائره فی عنقه«سوره إسراء(17)آیه13». «مصباح الشریعة- ص11»

باب چهارم در راه رفتن است

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: اگر عاقل هستی پس در زمانی که می‌خواهی به جایی بروی با عزمی استوار و نیتی صادق گام بردار؛ زیرا نفس همواره در خطر غلطیدن به حرام است و در حال راه رفتن، تفکر کن و از عجایب آفرینش عبرت گیر و آنها را سخریه مپندار و با تکبر راه مرو.

خدای تعالی می‌فرماید: و در روی زمین با نخوت گام برمدار.

و چشمت را از آنچه که با دین سازگاری ندارد، فرو بند، و خدای را بسیار یاد کن؛ زیرا در خبر آمده است مواضعی که خدای تعالی در آن یاد شود، روز قیامت بر این عمل بنده شهادت می‌دهند و پیوسته برای ذاکر طلب مغفرت می‌کنند تا خداوند او را به بهشت داخل کند.

در گذرگاه‌ها، با مردم بسیار سخن مگو، که این از بی ادبی است. و بیش‌تر راه‌ها، کمین گاه شیطان است و تجارت‌گاه او. پس خود را از نیرنگ او ایمن مدان و رفت و آمد خود را در طاعت خداوند و سعی خویش را در کسب رضای او صرف کن، چرا که همه حرکات تو در دیوان اعمالت نوشته می‌شود.

خدای تعالی فرماید: روزی که زبان‌ها و دست‌ها و پاهایشان به واسطه آنچه که کسب کرده‌اند علیه آن‌ها شهادت دهند.

و نیز فرماید: اعمال هر انسان را چونان طوقی بر گردن او می‌نهیم.