سیره بزرگان در راه رفتن(مرحوم آیت الله العظمی میرزا جواد تبریزی)

یکی از خصوصیات مرحوم آِت الله العظمی تبریزی این بود که اگر سوار ماشین می‌شد مشغول ذکر و تلاوت قرآن می‌شدند و هیچ گاه وقت خود را به صحبت در موارد دنیا نمی‌گذراندند.

ایشان ابتدا که سوار ماشین می‌شد، قرآن تلاوت می‌کرد و بعد از فراغت از قرآن مشغول ذکر می‌شدند و همواره دائم الذکر بودند و حتی در ترددی که بین شهرها با ماشین می‌کردند، از وقت خود جهت ارتباط معنوی بهره می‌بردند و هرگز دیده نشد مرحوم میرزا در زمان تردد از ذکر غافل شوند.

گاهی به اطرافیان هم تذکر می‌دادند که خدا را یاد کنید، توسل کنید و هنگامی دست از ذکر می‌کشیدند که می‌خواستند به سؤال شرعی‌ای جواب دهند یا قضایایی را ذکر کنند که باعث تنبه اطرافیان شود.

سایت تبیان